ის დღეე არ გამახსენოოოოო -)))))))))))))) ყველაზე ცუდი დღეე იყო როგორ არ მოვკვდი იმ დღეს ტყეში არ ვიცი "ახლა დათვი რომ გამოჩნდეს რას იზავთ?" ეს გახსოვს?
მე როცა ვიყავი აჭარის მთებში, კაკ რაზ იმ დროს მაცნობეს მათ არსებობბაზე და მითხრეს რომ კოღოზე უარესი გადამტანია და თან პახოდუ მაგარი უჯასტიკი რამეა რაა...
კიდევ კაი ვერ ნახე, ვერც სახლში და ვერც გარეთ.
უი ისე ცანტები კარგად ნახეთ ნაოჭებში იციან ჩაჭყუნვა
აუუ გადიი რაა თავი დამანებე პეპეპლას დანახვაზე ხო იცი რაც მემართება? და ეგ რომ დავინახო ხო საერთოდ არა და რამე რომ შემოFრინდებოდა ჩემი სახე უნდა გენახა ბოლო დღეს უკვე "შევეჩვიე" მაგრამ ნერვიული შეტევები მაინც მქონდა
ჩავბლაყუნდი ხულოში... საერთოდ რა პრინციპით დავდიოდი გეტყვით, ჩამოვიდოდი ტრასაზე (შორი გზიდან : DDD ) დავდგებოდი და ეხლა მარჯვნივ წავიდე თუ მარცხნივ მეთქი ვფიქრობდი... ორივე ხელს ავწევდი და რომელიც უფრო მაგრად ჩანდა იმ მიმართულებით მივდიოდი, მერე მეორე დღეს ისევ დავდგებოდი ტრასასთან და იქით ხომ ვიყავი აქეთ წავალ მეთქი, მერე მესამე დღეს გადავიდოდი მეორე მხარეს ტრასიდან და ქვევით წავიდე თუ ზევით მეთქი? წავიდოდი მაგალითად ზევით და მეოთხე დღეს ქვევით რათქმაუნდა... ხოდა ასეთი მეთოდით ერთ დღესაც აღმოვჩნდი ხულოში (სოფელია ეგეთი) დავიარე მიმდებარე ტერიტორიები, დაჟე სატირალში წასვლაც დავაპირე მაგრამ დამეზარა... გადავიღე რაღაცეები და ვიღაც ხულოელი ბაბუ შემიჩნდა საბაგიროდან არის ძაან მაგარი ხედიოო... (არადა მარშუტკაში გამაფრთხილეს, მაინცდამაინც ნუ ენდობი სარეცხის თოკზეა ჩამოკიდებულიო )))))) ვახ მომინდა ეხლა საბაგიროზე, მაგრამ მეშინია კაცო ეგეთი რაღაცეების... თვითმფრინავების საბაგიროების და ლიფტების ( ჩემი და მე16 ზე ცხოვრობს და სულ 3 ჯერ ვარ ნამყოფი იმიტომ რომ ლიფტის მეშინია) ხოდა თან მომინდა მაგარი კადრების გადაღება და თან როგორია ეხლა საბაგიროზე დაჯდომა, თან რომ გავხედე sad უნდა გასულიყო საბაგირო გადამიტრიალდა გული (იქით მხარეს იყო) ხოდა ვიფიქრე ეხლა, ნუ ჯანდაბას მეთქი დაველოდები და რომ მოვა შევხედავ კიდე ერთხელ მეთქი და მერე გადავწყვეტ ავიდე თუ არა მეთქი, თან ეს თოკები ქარზე ქანაობდა და იმხელა ბარახლო რომ წარმოვიდგინე ზედ ეკიდა წამეჭირა სპაზმი... ნუ დაველოდე და ვხედავ რაღაც უშველებელი დაჟანგებული ვარდისფერი ტროლეიბუსი კიდია ჰაერში და მოდის... მოვიდა, შევხედე და თვალთ დამიბნელდა... მეთქი ე ჰ მე აქ ამსვლელი არ ვარ თქო.. ხოდა გამოვბრუნდი და ჩამოვედი, აღშფოთებულზე ლუდი დავლიე... ლუდის სმის პროცესში კიდევ ვფიქრობდი ასვლას, თან კადრები მენანებოდა... არადა როგორია გეშინია ასვლა... მოკლედ ამ დილემის ქვეშ ვიყავი და გადავწყვიტე შიშის დაძლევის ყველაზე კარგი ხერხისთვის მიმემართა: - 5 კათხა ლუდი თუ შეიძლებააააააა მომსახურე პერსონალმა კუშტად გადმომხედა, თავი გააქნია ეს ახალგაზრდობა როგორ გაფუჭდამეტყველი თვალებით და მომიტანა ლუდი
აბა იქ სმა ატყდააააააააა , მაგრამ რა ატყდა მარტო ვიყავი
ერთი სიტყვით გავილეწე... ძლივს წამოვდექი ფეხზე თითი მაღლა ავწიე, თვითდაჯერებული მზერა ვსტყორცნე საკუთარ თავს და წამოვიდა ფრაზა: ფოტოგრაფიისთვის თავსაც გავწირავ!!!
კისრის ტეხვით ავირბინე საბაგიროს კიბეებზე მივაწყდი დაჟანგებულ რკინის კალათას და რათ გინდა დაუკეტიათ (((
წავედი სადღაც, რომელიღაც სოფელში, მობილურში კი მიწერია სახელი მაგრამ გუშინ ბრახვანი გაადინა მობმა და ვერ ვრთავ კლავიატურას : DDD ხოდა ჯერ გავიხედე და ვხედავ თოვლიან კავკასიონს, ღობეებზე ჩაყოლებულ ვარდებს, მწვანე ხეებს, ხის სახლებს და "ნაყინი იაფად და კომუნიკაბელური გადარიცხვები"-ს სიმართლე გითხრათ ორივემ დამაინტერესა, ნაყინმა იმიტომ რომ იაფად ნაყინი როგორი იყო მინდოდა მენახა და კომუნიკაბელურმა იმიტომ რომ ანგარიშზე არ მქონდა და მაინტერესებდა ინტერნეტის გარეშე როგორ ირიცხება თანხა... რათქმაუნდა იქიდან გულგაცრუებული გამოვედი, ნაყინსაც ჩვეულებრივი ფასი ედო და გადარიცხვაც არ ხდებოდა... მოვიწყინე... რაღაცით ხომ უნდა გავრთობილიყავი... ჩამოვჯექი და დავიწყე გამდნარი ნაყინის ჭამა... უცებ ნათურა ამენთო თავთან და შევბრუნდი მაღაზიაში და გამყიდველს ვეკითხები რით შეიძლება გავერთო მეთქი, გამყიდველმა ისე შემომხედა უსიტყვოდ მოვბრუნდი და გამოვედი მაღაზიიდან, გამოსვლისას რაღაც სტრანნი შენობის თავი დავინახე, მოვბრუნდი და გამყიდველს ვეკითხები ეს რა არის მეთქი: - მეჩეთი, მომიგდო 1 სიტყვა და მივხვდი რომ უკვე ვაღიზიანებდი... ისევ გამოვბრუნდი, უცებ დამარტყა თავში ვაიდა ლოცვა რომ იყოს მეთქი?! შემოვედი ისევ მაღაზიაში და გამყიდველს ვეკითხები ლოცვა რა დღეებშია მეთქი: - პარასკეობით \, ისევ მომიგდო, ვააახ ვფიქრობ დღეს უკვე შაბათია, პარასკევამდე მთელი კვირაა... და გავიფიქრე იქნებ მაინც ღია იყოს მეთქი და შევბრუნდი ისევ მაღაზიაში რომ მეკითხა ღია იქნება თუ არა მეთქი მაგრამ შებრუნებისას გამყიდვლისკენ რომ გავიხედე ჩანგალზე ჰქონდა ხელი ჩაბღუჯული და აღარაფერი მიკითხავს, გამოვტრიალდი... მივედი მეჩეთის კართან დაბლა ფეხსაცმელები ეყარა, მივხვდი რომ ვიღაც იქნებოდა შიგნით, მივაკაკუნე, რეაქცია 0, კიდე მივაკაკუნე კიდე 0, მესამეჯერაც რომ მივაკაკუნე და არ გამომხედეს ავდექი და უკითხავად ვშვლიპე თავი... ვიღაც ტიპი იდგა და გვიდა... შევედი და უკაცრავად მეთქი, არ მომაქცია ყურადღება, ზევით იყო, უკაცრავააად, კიდე არ მომაქცია და ბოლოს "ალოოოოოოოოოოო" რომ დავიკივლე შემობრუნდა... მოვუყევი ზღაპრები რომ ჟამთააღმწერელი ვარ და საქართველოს ისტორიულ ფაქტებს ვიღებ და რელიგიებსაც მათ შორის და ა.შ და ა.შ მაგრამ რათ გინდა, სულ არ აინტერესებს ვინ ხარ... - რა გინდა! მეთქი, რავიცი რამდენიმე კითხვა მაქვს... დღეს ლოცვა არის მეთქი? - კი! - მლოცველები მოდიან? ვეკითხები - ცოტა! მეთქი საქართველოს ღირსშესანიშნაობებს ვიღებ ბიძია და შეიძლება რომ ლოცვაც გადავიღოოო????
- გადი გარეთ! ვახ მეთქი აი შარი, რატომ? ვკითხე - ფეხსაცმლით არ შეიძლება! - უიჰ მეთქი ხო რავიცი გავალ გავედი გავიხადე ფეხზე, შევედი გადავიღო ლოცვა ბიძია? - არა! ვაიიი მეთქი ისე არ წავალ რამე რომ არ გადავიღო! ავუწიე ტონს : DDD
- მეჩეთი გადაიღე ლოცვა არა! კარგი მეთქი გადავიღებ მეჩეთს და ლოცვა როდის იწყება? და დავაყარე ტონა კითხვები და ნელნელა ინფორმაცია გამოვტყუე...
თურმე იწყებოდა 1:30 ზე და მთავრდებოდა 30 წუთში, ადრე მახსოვდა ისიც რომ მუსლიმანები რომ ლოცულობენ რაც არ უნდა მოხდეს არ დგებიან ფეხზე (რომელიღაც ფილმში მქონდა ნანახი :DDDD)
ნუ რამდენიმე კადრი ჩავაჩხაკუნე და ლოცვა იწყება გადიო და ოკ მეთქი (ოკ რამდენად გაიგო არ ვიცი )
გამოვედი და ზუსტად 2 წუთში მოულოდნელი სტუმარი გავხდი მეჩეთის
დავიწყე აქეთ იქით ბლაყუნი, თან მასტერას ფოტოაპარატი მეჭირა და ბომბის გავარდნასავით ჰქონდა ხმა ჩხაკუნებს )))))))))))))))))
ერთი ბებერი ბაბუ ისე ცუდად მიყურებდა ეტყობა ელოდებოდა როდის დამთავრდებოდა ლოცვა რომ მაგრად ვეცემე :DDDD
საათი დავინიშნე და ზუსტად 27 წუთში რომ მოვძუძგე იქიდან 3 წუთში სოფლის თავში ვიყავი და მარშუტკას ვაჩერებდი
ჰა ახლა თქვი რომ მთEლი კვირის განმავლობაში ერთხელაც არ მიხსენებია ნეტი და მონატრება ხომ მითუმეტეს შენ კიდევ Fოტოშოპის ლომკები რომ გქონდა და ღამე რომ ბოდავდი Fოტო უნდა დავამუსაოო აუუ ტ'იკიანოოო