Joel-Peter Witkin (born September 13, 1939, in Brooklyn, New York City) is an American photographer.
He was born to Jewish father and a Roman Catholic mother. He has a twin brother, Jerome Witkin, who also plays a significant role in the art world for his realistic paintings. His parents divorced when Witkin was young because they were unable to transcend their religious differences. He attended grammar school at Saint Cecelia's in Brooklyn and went on to Grover Cleveland High School. He worked as war photographer between 1961 and 1964 during the Vietnam war. In 1967 he decided to work as a freelance photographer and became City Walls Inc. official photographer. Later, he attended Cooper Union in New York where he studied sculpture and became Bachelor of Arts in 1974. After the Columbia University granted him a scholarship he ended his studies at the New Mexico University in Albuquerque, where he became Master of Fine Arts.
Witkin claims that his vision and sensibility were initiated by an episode he witnessed when he was just a small child, a car accident that occurred in front of his house in which a little girl was decapitated. He also claims that the difficulties in his family were an influence for his work too. His favourite artist is Giotto, but the most obvious artistic influences on his work are Surrealism, particularly Max Ernst, and Baroque art. His photographic techniques draw on early Daguerreotypes and on the work of E. J. Bellocq.
His work often deals with such themes as death, corpses (or pieces of them) and various outsiders such as dwarves, transsexuals, hermaphrodites and physically deformed people. His complex tableaux often recall religious episodes or famous classical paintings. Because of the transgressive nature of the contents of his pictures, his works have been labeled exploitative and have sometimes shocked public opinion. His art was often marginalized because of this challenging aspect.
He employs a highly intuitive approach to the physical process of making the photograph, including scratching the negative, bleaching or toning the print, and an actual hands-in-the-chemicals printing technique. This experimentation began after seeing a 19th-century ambrotype of a woman and her ex-lover who had been scratched from the frame.
ვიტკინი არ მომწონს, რავი ალბათ გავედი იმ ასაკიდავ როდესაც სტრანი უჟასტიკები გაინტერესებს, ჩემი არჩევანია სულ დეპრესიაში ვიყო თუ ვისიამოვნო ამ ცხოვრებით, ხოდა ავირჩიე მეორე, და შესაბამისად გემოვნებაც შემეწვალა
ფსიხ, პირველად რო გნახე, მაშინაც სულ ვიტკინზე ლაპარაკოდრი, ხოოო ფსუხურია
ხახა, ხალხის რეაქციაზე ვიკაიფე , თან ეს უკვე მერამდენედ. საღოლ საბ, აქ ესეთი რამეები უნდა დადო და მაგარს იხალისებ , პლიუს იმას რო ესტეტურ სიამოვნებასაც მიიღებ, ზა ოდნო. : ))
პ.ს. ტეტა, ეს რა გარყვნილი და სატანისტი ბოვში ვყევარ დედაჩემს, ფუი ეშმაკს!
ხო, მე ვითომ სვეცკი ვარ, მარა არ დაიჯერო. სინამდვილეში ვორნების მეშინია სასტიკად, აკვიატებული ფობია მაქვს. ნუ რას ვიზამ, ხელი უკან აიქნიე თქო, ხო ვერ გთხოვ ამხელა კაცს?! შევეგუები ვოლFგანგ, როგორმე.
მე პირველად ვნახე და ჯერ შოკში ვარ. უძლიერესია და ავტოზე გავგიჟდი და გადავირიე ხოოოოდა ნუ მეტყვით რომ ნამდვილ ხელოვნებას რამე ასაკი აქვს. აი ლაიქ ით ფორევერ
სადიზმი და სატანიზმი ფუუუუუუუუუუუუუუუ.... აუ ვერ ვიტან ერთი რომ იტყვის კარგიაო და ყველა კვერს უკრავს რააააააააააააა... რა უბედურებაა. ფუ Added @ ა ჯანდაბად მონდა ასეთი ხელოვნება რა
Joel Peter Witkin
Jul 10 2006, 01:10
Photographer 
Master 
სულ აღარ არის მასეთი როგორიც ავტოშია 
მეჩტაწ ნე ვრედნო ფსიხ 
NewBie 
Amateur+ 
საშინელებაა 
Amateur 
