მციოდა ... ... თოვდა .. ნისლში გახვეულს შენი სახე მესახებოდა .. ჩემო უგონო სიყვარულო, ჩემო ძვირფასო .. მინდა მოგეხვიო და უჩუმრად დავჯდე შენს გვერდით.. ო როგორ მინდა შენი ფიქრების, შენი გრძნობების წყნარ და მშვიდობიან ნავსაყუდარში .. მესმის შენი თბილი, ალერსიანი ხმა .. ვგრძნობ შენს სიახლოვეს, ჩემო ძვირფასო და სათნოება .. სიმშვიდე და იმედი ეუფლება ჩემს არსებას შენთან ყოფნა, შინ ყოფნა მინდა ... იმ ვარდისფერ ატმებს მოვიგონებ კვლავ.. იმგავრადვე მდევ , იმგვარადვე მკლავ.. ო როგორ მომწყურდი.. მწუხარეა დღე, იმგვარივე ცა , იმგვარივე ხე..
იცი რომელი ინგლისური მოთხრობა გამახსენდა? გოგო რომაა მორბენალი, და რომ ოცნებობს ჩემპიონობაზე.. რომ ვარჯიშობს მდინარის პირას დდა სწორედ ასეთ ამინდში იმავე სანაპიროზე დედა და პატარა ბავშვი სეირნობენ ეს ბავშვი კენჭებს ისვრის წყალში და უცბად მდინარეში გადავარდება.. ეს გოგო გადახტება და გადაარჩენს და აღმოჩნდება ეს პატარა ვირაც მილიონერის შვილი.. და ამ გოგონას დააფინანსებს ამ ბავშვის მამა რომ ტრენერი აიყვანოს..
როგორღაც საღამოს შენზე ვოცნებობდი.....
